مسلسل “الحب فى زمن الـــ لا حب” الحلقة الحادية عشر
الحلقة الحادية عشر
على بعد ما قفل مع نور كان حاسس بصدمه ومش قادر يصدق كل الكلام اللى قالته نور وفضل قاعد على السرير ومش قادر يفكر ولا حتى قادر
يعيط وقتها مكنشى قادر يصدق ان كل اللى بيحصل ده بجد وبينه وبين نفسه كان بيقول
” ده حلم ودلوقتى هصحى والقى كل حاجه رجعت زى الاول ده حلم “
وفضل على نفس الحاله لحد ما راح فالنوم
عدى حوالى اسبوعين
وفى الكليه كانو قاعدين الثلاث بنات يتكلمو وشويه قرب عليهم كريم
كريم : صباح الخير يا بنات
نور ومريم (من غير نفس ) : صباح النور
كريم : ساره لسه معرفتيش تكلمى على
ساره : لا مامته بتقول انه قافل على نفسه ومش بيكلم حد حتى الاكل بياكل بالعافيه
مريم : و بعدين هنفضل ساكتين
نور : هنعمل ايه ؟؟
كريم : احنا لازم نروح لعلى ونتكلم معاه مش هينفع نسيبه فالحاله دى
ساره : انا فكرت اروحله بليل بس ممكن ميرضاش يقبلنى
كريم : وانا كمان روحتله ومرضاش يتكلم معايا
وسكتو شويه وهم بيفكرو
كريم : انا عندى فكره
ساره بلهفه : قول
كريم : احنا نروحله انهارده كلنا
نور باستغراب : كلنا مين
كريم : احنا الاربعه
نور : لا طبعا مينفعشى ماما مش هترضى طبعا
مريم : وانا كمان عندى فالبيت مش هيرضو
كريم : بس على لما هيشفكو مش هيرضى يحرجكو وخصوصا وانتم اول مره بتزروه لكن انا وساره مش هيتحرج مننا ومش هيرضى يقابلنا
نور : بس ……
ساره : عشان خاطرى وافقو على صعبان عليه اوى وبعدين احنا اصحاب وهو ليه حق عندنا اننا نقف جانبه ……….وعلى يا ما وقف جانبنا ولا
ناسيه يا نور لما كان بيجبلنا النتيجه واتبهدل ازاى عشان يجبلك الترتيب
نور بحيره : والله يا ساره انا عارفه بس ماما مش هتوافق
كريم : مش لازم تقوليلها كانك خارجه عادى
نور : لا طبعا انا عمرى ما كدبت عليها
مريم : وانا كمان مش هينفع
ساره وهى مضايقه : عموما انتم احرار ………انا هروحله انهارده مع كريم ولو عاوزين تيجو كلمونى مع السلامه
ومشت ساره مع كريم وهى زعلانه وقاعدت نور وهى محتاره وبتفكر
نور : ايه رايك يا مريم
مريم : مش عارفه هى ساره عندها حق على ياما وقف جانبنا وساعدنا وبجد هو صعبان عليه اوووى
نور : وانا كمان ………….بس برده مش هينفع اكدب
مريم : نور ………هو احنا بنعمل حاجه غلط ….احنا كبرنا وعارفين الغلط من الصح احنا نروح ومش هنقول فالبيت ………عشان احنا عارفين
على ساعدنا قد ايه وكمان حالته عامله ازاى لكن ولا مامتى ولا مامتك هيقدرو كده وهيبصولها اننا مينفعشى نروح لحد غريب ……..بس احنا
متاكدين اننا بنعمل الصح ومش بنغلط مش كده
نور : بس يامريم ده ولد غريب ومينفعشى نوروحله البيت ما يصحش وكمان انا عمرى ما كدبت
مريم : بس احنا مش هنروح لوحدنا وبعدين ده بيت خالة ساره وكمان اكيد مامته موجوده هو فى حاله وحشه واحنا لازم نقف جانبه
نور : انتى شايفه كده ………..بس مش هنتاخر هى نص ساعه وننزل
مريم : ماشى ……….انا هكلم ساره واقولها عشان متزعلشى
نور : ماشى
………………………………………………………………………………
الساعه 8 بليل كان باب اوضة على بيخبط
الام : على اصحابك هنا وعاوزين يتكلمو معاك
على : مش عاوز اقابل حد ياماما
ساره : افتح وبلاش شغل عيال …….انا معايا نور ومريم وميصحش تحرجهم اول يوم يزروك
على : يا ساره …. مش عاوز اقابل حد
ساره بنرفزه : احنا فالصاله 10 دقايق لو مخرجتش هجبهم ونجيلك الاوضه وهندخلك بالعافيه
وفى الصاله عدت حوالى ربع ساعه
نور بضيق : مفيش فايده ……….ياله بينا يامريم …….احنا غلطنا لما جينا من الاول اصلا
على من وراها : انا اسف يا نور
اديرت نور شافت على كان شكله مبهدل ودقنه طويله وخسس جدا ووتحت عينه هلات سودا
بصت نور عليه بحزن: مفيس داعى للاسف يا على ………..المهم نطمن عليك
على : انا عارف انى كنت قليل الذوق معاكى وقفلت السكه وكمان دلوقتى ……..بجد انتم اصحاب جدعين اوى
مريم : متقولش كده يا على احنا اصحاب وانت ابو الجدعنه كلها
كريم : ايه بقى يا معلم انت مش هتفوق من اللى انت فيه ده
على : انا كويس متقلقوش عليه ………….وان شاء الله بدايه الاسبوع اللى جى هنزل اروح الجيش عشان الكشف الطبى
ساره : ربنا يسهل ومتدخلشى
على بحزن : بالعكس …… انا نفسى ادخل …….محتاج ابعد وشايف ان الجيش فرصه كويسه …………..انا فعلا محتاج ابعد
نوربحزن :ربنا معاك ويوفئك ……………ياله بقى يا جماعه عشان منتاخرشى
على : انا متشكر اوى بجد
نور :متشكرناش…… المهم تبقى كويس وترجع زى الاول وهنستناك تيجى تقعد معانا شويه فالنادى
على : ربنا يسهل
وكلهم نزلو من عند على وهم زعلانين عليه وعلى شكله
……………………………………………………………………………….
وعدى حوالى شهر وكانو قاعدين فالنادى
نور : ايه مفيش اخبار عن على
ساره : المفروض انهارده هيخلص الكشف وهيعرف هيدخل الجيش ولا لاء
وشويه مريم بتبص على باب النادى
———–———-———————-————
ونكمل في الحلقة الثانية عشر .. الى اللقاء في الحلقة الثانية عشر
بقلم الكاتبة :ريم أحمد
