مسلسل “يوميات بنت عنيدة” الحلقة الحادية و العشرون والأخيرة

الحلقة الحادية والعشرون والأخيرة

طبعا ملك معرفتشى تنام وفضلت تفكر لحد معياد العريس وقامت تلبس وتجهز نفسها عشان تقابل الناس وشويه دخلت منال لملك

 

منال : ملك خلصتى الناس بره

 

ملك : اه يا ماما خلصت هطلع اهوه

 

منال : ماشى يا حبيبتى

 

وطلعت ملك ودخلت الصالون وفجاءه وقفت مكانها وهى بتبص بستغراب

 

ملك : انت بتعمل ايه هنا

 

احمد: عادى انا العريس

 

ملك: عريس ازى يعنى انت بتهزر مش كده

 

منال: ناديه تعالى نطلع بره لحد ميخلصو خناق

 

وخرجت متال ومعاها ناديه

 

ملك بصت لاحمد: انا مش فاهمه حاجه

 

احمد: مش انا قولتلك هخطب قريب

 

ملك: اه…..هتخطب ساره

 

احمد باستغراب: ساره…….. مين فهمك كده

 

ملك: من اسبوعين اخر يوم كنت فالشركه سمعتكو وانتم فالكافتريا

 

احمد وهو بيضحك: وانتى سمعتى لحد فين بقى

 

ملك وهى محرجه: على فكره انا مكنتشى بتصنت انا سمعت بالصدفه

 

احمد: طيب ومكملتيش ليه بقيت كلمنا بالصدفه

 

ملك :كده مقدرتش

 

احمد وهو بيبصلها: مقدرتيش ليه

 

قامت ملك وقفت وعشان تتوه فالموضوع

 

:بس انت قولتلى انهارده فالعربيه انك هتخطب واحدة بتحبها وتعرفها من زمان

 

احمد: وانا اللى فاكرك ذكيه

 

ملك :نعم

احمد قام وقف قدامها وبصلها: اه انا بحب واحد اعرفها من وهى صغيره وكنت بخاف عليها وبحميها من الولاد اللى كانت دايما بتلامض معاهم

….. وحده كنت حاسس انها مسؤله منى من صغرنا….. وبعد مكبرت شوفتها تانى ولقتها زى مهى عنيده وبتبين انها قويه اوى ومش محتاجه

حد ومش بتقرب حد منها بس من جواها هى اطيب انسانه فالدنيا وارق بنوته كمان ………وكل يوم كنت بقرب منها كنت بحبها اكتر واكتر

بصتله ملك وبداءت الدموع تنزل من عنيها
احمد: ممكن اعرف بتعيطى ليه دلوقتى

 

ملك بعياط : مش عارفه هى بقالها كام يوم بتنزل كده لوحدها

 

احمد ببتسامه :يا سلام ……. ملك انا بحبك……..وبعدين بقى اللى اعرفه عن ملك انها بتحافظ على وعودها

 

ملك باستغراب: وعد ايه

 

احمد: مش انتى قولتى انهارده انك هتدى العريس فرصه……….ملك انا محتاج فرصه صغيره ادخل ديراتك اللى قفلها على نفسك دى

 

بصتله ملك وهى بتمسح دموعها

 

احمد: ها بقى هتدينى الفرصه ولا لاء

 

ملك: اااااااااه

 

احمد: اه ايه يعنى

 

ملك بكسوف: موافقه اديلك الفرصه

 

احمد وهو مبسوط :اخيراااااااا………بس مقولتليش بقى مقدرتيش تسمعى باقى الكلام ليه

وضحك احمد وملك بصتله وضحكت هى كمان ودخلت منال و معاها ناديه

 

منال: اخيرا يا ملك ده انتى طلعتى عينى

 

حضنت ملك اوى

 

منال: مبروك يا احلى بنت فالدنيا

واخيرا ملك وافقت بعد مطلعت عين مامتها وايمان واحمد واحنا كمان اكيد

 

بس برده مننكرشى انها هى كمان تعبت وطلع عينها وكله بسبب العند

حلو ان كل بنت ترسم شخصيتها ومستقبلها زى مهى عاوزه………. بس مش حلو انها تعزل نفسها عن اللى حوليها وتخاف تقرب حد منها

ممكن نكون مش حسين بالخوف اللى جوانا واللى بيحركنا فكتير من تصرفاتنا ………بس لازم كل فتره نفكر شويه مع نفسها ونفكر فتصرفاتنا

واسبابها

حلو ان احنا نفكر فكل حاجه قبل منعملها ………….بس منفكرشى كتير وناخد قرار بعد فوات الاوان

الخوف والتفكير الكتير ساعات كتير بيضيع حاجات كتير حلوه فحياتنا وبيضيع سعادتنا اللى بنفضل طول عمرنا بندور عليها واحنا مش عارفين انا

احنا اللى بنضيعها بخوفنا وعندنا

وسعادتنا الحقيقه موجوده فالحب فحب الاهل والاصحاب والقرايب والناس اللى حولينا والاكتر فحب انسان يدخل حياتنا بدون سابق انظار ونقتنع بيه

بقلبنا وعقلنا ويقدر يفهمنا ويسعدنا زى ماحنا كمان هنحاول نفهمه ونسعده على قد منقدر

بس برده مينفعشى ان احنا ندور على سعادتنا دى فاول واحد يخبط على قلبنا ويقولك بحبك وخلاص وانت تفتحله الباب عشان نفسك تحب مجرد

احتياج للحب مش اكتر ومتفكرشى اذا كان الانسان ده مناسب ولا لاء وفالاخر تجرح قلبك وتندم وبعد كده تقول الحب الم وجرح وتعاسه مع انه

الحب هو السعاده بس انت اللى اختارت غلط من الاول

وفالاخر بقى مش عيب ان الانسان يغلط ويتعلم من غلطه بس العيب انك تتمدى فالغلط

ومش عيب انك تعمل حاجه وتغلط فيها بس العيب انك متعملشى حاجه وتفضل طول عمرك ندمان عليها

———–———-———————-————