مسلسل “يوميات أختان” الحلقة الخامسة عشر

الحلقة الخامسة عشر

مها كانت وقفه مع باباها وهم بينقلوه العنايه المركزه وكانت منهاره وهى شايفه باباها نايم على السرير المتحرك وفى شبه غيبوبه ومى كانت وقفه

معاها

وفاوضه الكشف كانت منى نايمه فاقده الوعى ومركبنلها تحاليل واحمد واقف جانبها وهو مخضوض عليها وشويه سمع منى بتنده على مامتها

وفى دموع نزله من عنيها مسك ايدها وبداء يهديها وشويه وراحت فالنوم تانى

وبعد حوالى ساعه كان احمد واقف فيها جانب منى وعمال يبص عليها وهو زعلان لقى مى ومها دخلين

مى : هى عامله ايه دلوقتى

احمد: لسه زى ماهي فاقت شويه وقعدت تنده على مامتها وتعيط وبعدين نامت تانى

مها سمعت كده وهى كمان مقدرتشى تستحمل بداءت تعيط بصوت عالى وتدعى ربنا ان باباها يقوم بالسلامه

مها:يارب مش هنقدر نستحمل صدمه تانيه ………….احنا ملناش غيره يارب قومهولنا بالسلامه

مى خدتها فحضنها : اهدى يامها ان شاء الله خير متقلقيش

وشويه منى فاقت مها مسحت دموعه بسرعه وقربت عليها وخدتها فحضنها

منى : مها بابا فين هو كويس

مها : اه كويس متقلقيش شدى بس انتى حيلك عشان توقف جانبى منى عشان خطرى انا مش هقدر استحمل كل ده لوحدى

وبدؤ يعيطو تانى واحمد ومى كانو واقفين مش عارفين يعملو ايه

 

وعدى كام يوم ومنى ومها بقو متامسكين اكتر وخصوصا لما عرفو من الدكتور ان باباهم بيتحسن واحمد كان كل يوم عندهم وبيشوف طلباتهم

ومى ومامتها كمان كانو على طول معاهم وخلاص باباهم هيخروج من العنايه وهيتنقل اوضه عاديه

 

وتانى يوم احمد راح المستشفى زى العاده قابل منى وهى داخله المستشفى

احمد: منى

منى : احمد اخبارك ايه

احمد : انا تمام الحمد لله……وانتى عامله ايه دلوقتى

منى : الحمد لله احسن كتير

احمد: وبابا عامل ايه

منى : الحمد لله نقالوه امبارح بعد ما مشيت اوضه عاديه وفاق وتكلم معانا

احمد: الحمد لله ………….حمد الله على سلمته

منى : احمد بجد انا مش عارفه اشكرك ازى على وقفتك معانا احنا تعبناك اوى اليومين اللى فاتو دول

احمد بزعل: منى عيب لما تقولى كده انتى متعرفيش انا بعزكو قد ايه

وبعدين بصلها بابتسامه : وبعدين هو مش باباكى قريب هيبقى حمايه العزيز وهعتبره زى بابا بالظبط

منى اتكسفت وحاولت تغير الموضوع

منى : دى مها ومى من ساعة ما بابا فاق وهم بيكلمه عليك وعلى اللى عملته معانا

احمدوهو بيضحك: وانا بقول عمال اشرق ليه كل شويه اتارى بقى

منى بصتلك وضحكت

احمد: تصدقى وحشتنى ضحكتك اوى يارب دايما اقدر ارجعلك ضحكه الحلوه دى

منى بكسوف: طيب تعالى بقى معايا عشان تسلم على بابا هو نفسه يشوفك

 

وطلعو هم الاتنين على الاوضه اللى فيها باباها وخبطت منى

منى : بابا احمد هنا وكان عاوز يسلم على حضرتك

الاب حاول يعدل نفسه على السرير ومها ساعدته

الاب : خليه يتفضل يابنتى

دخل احمد: ازى حضرتك ياعمى اخبار صحتك ايه انهارده

 

الاب : الحمد لله ………..نحمد ربنا على كل حال ……….تعال يا احمد اقعد هنا جانبى

قعد احمد جانبه على طرف السرير قام الاب مسك ايده

الاب :احمد…..انا مش عارف اشكرك ازاى يابنى بجد انا لو ليا ابن مكنشى هيقف كده مع البنات ربنا يكرمك يابنى

احمد: متقولشى كده ياعمى انا معملتش غير الواجب وبعدين انت متعرفشى معزتهم عندى ازاى انا بعبتبرهم اكتر من اخوات ليا

اب : ربنا يكرمك يابنى ده بس عشان انت ابن اصول ومتربى ربنا يخليك لاهلك ويحيمك

احمد: ويخليك ياعمى ………..انا هستاذن بقى عشان تستريح شويه وانا موجود فاى وقت وعاوز حاضرتك تعتبرنى ابن ليك

الاب : اكيد طبعا ………..مع السلامه

ومشى احمد وهو مبسوط من كلام ابو منى ليه وانه كمان قدر يشوف ضحكت منى تانى بعد كل اللى حصل وبعد محس احمد من كلام ابو منى

واللى حصل معاهم اليومين اللى فاتو دول انهم محتاجينه فعلا جانبهم وانه حاسس انه لازم يتحمل مسؤليتهم قرار قرار

 

———–———-———————-————