مسلسل “يوميات أختان” الحلقة الرابعة عشر

الحلقة الرابعة عشر

وعدت الايام وبداءت الامتحانات وكلهم كانو مشغولين فالمذاكره والامتحانات لحد ماجه اخر يوم امتحانات عند منى خلصت امتحان قبل مى طلعت

تستناها فالكافتريا وشويه وهى قاعده لقت احمد واقف قدامها

احمد: صباح الخير يامنى

 

منى بابتسامه: صباح النور ……..ايه اللى جابك انهارده انت مش خلصت امتحانات امبارح

 

احمد: مانتى عارفه ايه اللى جابنى و لانسيتى

 

منى اتكسفت وبصت فى الارض

 

احمد: الاول طمنينى عملتى ايه فالامتحانات

 

منى : الحمد لله تمام ……….كانت كويسه

 

احمد: طيب وعملتى ايه بقى فموضوعنا

 

منى بكسوف: بصراحه……..انا فكرت كتير فالموضوع ده………….وووو

 

احمد بقلق: منى اتكلمى ومهما كان قرارك زى مقولتلك هنفضل اصحاب ومش هزعل منك

 

منى : بصراحه يااحمد انا كمان حاسه انى ببقى مرتاحه وانا معاك وببقى كمان مبسوطه……….ولما…… ولما عينى بتيجى فعينك بحسه بخضه

 

ورعشه غريبه……. بس انا كنت خايفه اعترف بحاجه زى دى ولو حتى قدام نفسى عشان انا مش حابه جو الصحابيه والارتباط الغير رسمى بس

 

بعد كلامك معايا المره اللى فاتت وشوفت قد ايه انت بتخاف عليا وعلى شكلى قدام ناس وانك هتعاملنى زى الاول واننا هنفضل اصحاب وان بس

 

عاوز تعرفنى مشاعرك وتعرف مشاعرى انا بجد احترمتك اكتر واعجابى بيك زاد اكتر من الاول وعشان كده………….و عشان كده انا هقبل

 

مشاعرك واوعدك انى هستناك لحد متخلص وتقدملى ويبقى ارتباطنا باذن الله رسمى وقدام كل الناس

 

ساعاتها احمد حسه بفرحه غير طبيعيه بعد كلام ومنى وبعد محس انها هى كمان بتبادله نفس الشعور وفضل فتره يبصلها وهو مش مصدق نفسه

وولا ان منى هى اللى قدامه وبتقوله الكلام ده

 

ولسه احمد هيتكلم لقو مى جايه تجرى عليهم وهى مخضوضه

 

مى : منى انتى قفله موبيلك ليه

 

منى وهى ماسكه موبايله : اه نسيت افتحه بعد الامتحان ………..فى ايه؟؟؟

 

مى : مها كلمتنى بتقولى ان باباكى تعب فالشغل وهو دلوقتى فالمستشفى

 

منى بخضه :ايه بابا………. ماله……….. مستشفى ايه ……….ياله بينا بسرعه

 

احمد : استنى يامنى انا هوصلكو انا معايا عربية بابا

منى وهى مخضوضه: مش هينفع يا احمد

 

احمد: وانا مش هينفع اسيبكو لوحدكو وانتى فالحاله دى ياله تعالو معايا

 

ومشوهم الثلاثه بسرعه على عربية احمد ومنى كانت قعده جانبه وهى قلقانه وبتحاول تمسك دموعها بالعافيه لحد موصلو المستشفى احمد دخل

 

بسرعه على استقبال وعرف انهم موجودين فالدرو التانى فغرفة الكشف طلعو بسرعه ولقومها واقفه قدام الاوضه منى جريت على مها

 

منى بخضه: مها فى ايه………. ايه اللى حصل ……بابا ماله

 

مها : اهدى يامنى انا لسه معرفشى اى حاجه هو تعب فالشغل واتصلو بيه انه هنا ومن ساعة ماجيت وهو جوه والدكتور معاه

 

مها بصت لقت احمد واقف جنب منى استغربت

 

مها : احمد انت عرفت ازاى

 

احمد: انا كنت فالجامعه وقابلت منى ومى وعرفت اللى حصل فوصلتهم خوفت يجو لوحدهم وهم فالحاله دى

 

مها: شكرا اوى يااحمد مش عارفه بجد اشكرك ازاى

 

احمد: مش وقته يامها لما نطمن على عمو الاول

 

وشويه وخرج الدكتور وكلهم جرو عليه

 

مها : خير يادكتور بابا ماله

 

الدكتور : بصراحه الحاله مش مطمئنه

 

الكل كان بيبصله بخضه ومستنين بقيت الكلام

 

الدكتور :هو عنده مشكله فالقلب ………… بس انا لسه مش قادر احددها ……..احنا لازم ننقله العنايه المركزه دلوقتى لحد منعمله الفحوصات

 

الازمه ونفهم ايه المشكله بالظبط

 

منى سمعت كلمت العنايه المركزه فجاءه وقعت من وسطهم على ارض

 

احمد جرى عليها: منــــــــــــــــى

———–———-———————-————